In de collegezaal zat ik als enige student. Helemaal vooraan omdat er toch niemand anders zou komen. Behalve de hoogleraar dan. Klein en kwiek praatte hij drie kwartier vol over een door Europa reizende bisschop die alles had opgeschreven. In de wereldtaal van die tijd, middeleeuws Latijn. Een taal die weinig meer leek op zijn klassieke Romeinse voorvader. Een soort primitief zwalkend Frans dat zonder omwegen in het Latijn was omgezet. En passant werd even de mythe van Loch Ness ontrafeld. Het was een vertaalfout.