Tussen Voorschoten en Leiden ging het mis. Een klap, blokkerende remmen, een schokkende trein die ruw tot stilstand kwam. Een doodse stilte. Ik deed het raampje open en keek naar achteren. Niets te zien. Andere passagiers volgden mijn voorbeeld. Iedereen wist wat er was gebeurd. Na een kwartier zagen we mannen met plastic zakken langs de rails lopen. Na een half uur reed de trein achterwaarts terug naar Voorschoten. Daar stapte iedereen uit. De asgrauwe machinist stond op het perron. Een zakenman ging voor hem staan “Wanneer gaat de eerstvolgende trein naar Leiden?”.