Eigenlijk moet-ie met keilbouten vast, zei ik tegen mijn dochter.
De boekenplank moest in de brokkelige stenen muur van haar studentenkamer worden bevestigd. Het was zondagmiddag en ik had geen keilbouten bij me. Hij moet er nu op, besliste ze. Ik besloot daarom pluggen met schroeven te gebruiken. Op hoop van zegen. Na een half uur hing de boekenplank. En nou niet volplempen met boeken, dan wordt het te zwaar, zei ik. Dat zou ze niet doen. ’s Avonds werd ik thuis gebeld door een huilende dochter. De plank was uit de muur op haar bureau gedonderd en had de laptop en de tv op een haar na gemist. Haar hand deed pijn en bloedde, er zaten gapende gaten in de muur en alles zat onder het gruis. Je hebt vast te korte pluggen gebruikt, snikte ze. Misschien heb je er te zware boeken opgezet, kaatste ik terug. Had ik nou toch maar keilbouten bij me gehad, dacht ik daarna. Maar toen had ze al opgehangen. Tegenover je kinderen zou je jezelf eigenlijk nooit moeten verdedigen.