Op Twitter kan je iemand blocken. Daar zit een intens krachtenveld omheen. Enerzijds heb je de blocker, anderzijds is er de geblockte. De persoon die wordt geblockt heeft het in de ogen van de blocker erg bont gemaakt. Hij heeft beledigd, gekwetst, op de man gespeeld, heeft de verkeerde standpunten of praat het gedrag van nog foutere anderen goed.
Het blocken is een bewuste daad, meestal toegepast als ultieme sanctie. Als eindstation van een reeks irritaties die zich hebben samengevoegd tot een onverteerbare bal ergernis. Een ergernis die de persoonlijke eer en integriteit van de blocker op het spel zet. Het gaat niet meer om een inhoudelijke meningsverschil. Het gaat om een botsing tussen twee innerlijke werelden. Materie en antimaterie. Dan komt er veel energie vrij die schreeuwt om kanalisering. Om concentratie in een rituele daad: het block.
Het gaat ook niet om een technische handeling. Schijn bedriegt. Het block is vooral een symbolische daad. Een daad die aangeeft “ik wil met jou voorlopig niets te maken hebben”. Voorlopig, want een block kan weer worden ingetrokken. Dat een block de communicatie echt afsluit, is dus een misvatting. Er zijn genoeg andere kanalen beschikbaar om alsnog weer het contact te leggen.
Het block is in de kern niets minder dan het spasme van een gekwetste ziel. Een schreeuw uit de diepste krochten van de emotie. Waarbij het gezonde verstand links en rechts wordt gepasseerd. Waarbij redelijkheid en verdraagzaamheid worden overruled. Tot hier en niet verder. A Line In The Sand. No Pasaran. Het block, dat ben je zelf.
Ashers Hersenspinsels 
Twitter is een heel open medium, en als je het even gehad hebt kun je stoppen met twitteren (wat mijn voorkeur heeft) of blocken. Beide zijn tijdelijk en niet definitief.
Ik zie twitter als een laagdrempelige manier om met mensen en hun meningen in contact te komen. Anderen zien het als een medium om hun gal te spuien of te kwetsen. Be it.