de gouden veer

de gouden veer
die ik koppig
bleef koesteren
in de warmte

van mijn handen
verloor zijn kleur
en werd als het
grijze stuifzand

dat zich nestelt
aan de randen
van de woestijn
in het zonlicht

zo moest het gaan
want veel te lang
bleef ik wachten
op het wonder

dat niet bestaat
in een wereld
zonder dromen
zonder eindpunt

Plaats een reactie