kopstoten

de avond gloeide
als het bloed
in mijn aderen
toen het zure
venijn in je
stem oude
wonden opende

bittere jaren
bittere woorden
die hun duel
uitvochten en
kwade klanken
die lang stil
waren geweest

maar al gauw
lachten we
vertwijfeld
want de band
tussen vrienden
is for better
and for worse

en het avondrood
loste op in het
zwart van de
zomernacht die
ons omhulde en
alleen maar
wilde verzoenen