City desert

Omdat ik alle tijd had, besloot ik te voet te gaan. Al gauw kreeg ik spijt. Het is namelijk gekkenwerk om bij een temperatuur van 36 graden langer dan 5 minuten door Tel Aviv te lopen. Zelfs met een foute zonnepet op, een koffer op wieltjes en een liter water in de tas. Maar omdat ik alef had gezegd, zei ik ook bet en ploegde voort. De overtollige kilo’s moesten er af en door een beetje zon laat ik mij niet afschrikken, patste ik.

Van het éénnachtshotel in Dizengoff bleek het te voet ruim een uur naar het centraal station te zijn. Op de kaart een leuke wandelroute. In werkelijkheid een barre tocht waar zelfs geharde Bedoeïenen de taxi voor zullen nemen. Bij elke stap voelde ik een nieuwe golf zweet uit mijn poriën stromen. Onder mijn pet werd het een waterballet. Ik maakte mezelf wijs dat dit acclimatiseren was.

Al gauw wist ik op mijn route behendig de schaduwplekken uit de kiezen. Dat betekende dat ik de uitgezette rechte lijnen door de straten van Tel Aviv verwisselde voor een zig-zagkoers. Voorbijgangers zagen daardoor een overduidelijk westerse allochtoon zwalken van straatkant naar straatkant. De fles water was al in een kwartier op. De helft werd besteed aan consumptie, de andere helft aan het koelen van mijn hoofd.

Tijdens het lopen dacht ik terug aan mijn vakantie in Griekenland in 1976. Omdat ik een vriend wilde opzoeken die een camping verderop zat, liep ik van Nea Epidavros naar Palea Epidavros. Althans dat was de bedoeling. Het was 45 graden en midden op de dag. Na een kwartier werd ik duizelig en misselijk van de hitte. Met mijn laatste overtuigingskracht kon ik een boer overhalen me terug te brengen naar de camping. Daar beleefde ik een week de ellende van een zonnesteek.

Nu zit ik in de hal van het station zinloos trots te wezen op mijn heldendaad. De trein naar Jeruzalem gaat over een uur. Buiten is het inmiddels 38 graden. Binnen ook. De hitte krijg je gratis van de Israëlische spoorwegen. De wifi gelukkig ook. Ik heb koffie en water gedronken en probeer af te koelen in de buurt van een ventilator. Ik keek net in een spiegelruit in de hoop dat mijn profiel al wat acceptabeler was geworden. Als ik mijn buik inhoud wel. Stad van goud, ik kom er aan. Gelukkig zijn de treinen in Israël fully climatized.