Een gedicht van de Portugese dichter Cesário Verde (1855-1886) nieuw vertaald in het Nederlands door Asher ben Avraham in augustus 2014.
Geil
Je schreef om te zeggen,
in je hitsige briefje,
dat je door mij, als ’t moet,
heel bevredigd zou sterven.
Op ’t papier gooide je
de meest obscene zinnen;
de brief leek wel een strip
vol met plaatjes van mannen!
Och, verhit vrouwspersoon,
je delicate vingers
schetsten de perverse
taferelen van ’t genot!
Toch is één blik van jou
vele malen vuriger
dan de geschreven koorts
op je hunk’rende briefje:
In je ovalen gezichtje,
zulke omineuze ogen
vertalen die vunzige
verslavingen minder slecht.
Jouw sensuele ogen,
libidineuze Marta,
jouw ogen zeggen meer
dan je eigenste briefje.
De grote emoties
waaraan jij je steeds spiegelt,
zijn geilige passies,
levend geworden vonken…
Je immorele ogen,
vrouw, jij die mij ontleedt,
je ogen zeggen meer
dan vele stapels boeken!
Lúbrica
Mandaste-me dizer,
No teu bilhete ardente,
Que hás de por mim morrer,
Morrer muito contente.
Lançastes, no papel
As mais lascivas frases;
A carta era um painel
De cenas de rapazes!
Ó cálida mulher,
Teus dedos delicados
Traçaram do prazer
Os quadros depravados!
Contudo, um teu olhar
É muito mais fogoso,
Que a febre epistolar
Do teu bilhete ansioso:
Do teu rostinho oval
Os olhos tão nefandos
Traduzem menos mal
Os vícios execrandos.
Teus olhos sensuais,
Libidinosa Marta,
Teus olhos dizem mais
Que a tua própria carta.
As grandes comoções
Tu neles, sempre, espelhas;
São lúbricas paixões
As vívidas centelhas…
Teus olhos imorais,
Mulher, que me dissecas,
Teus olhos dizem mais
Que muitas bibliotecas!
Cesário Verde, in ‘O Livro de Cesário Verde’
Ashers Hersenspinsels 