Dehydratie

De hitte rondom de Koningstomben neemt toe met elke stap die ik zet. De krekels snerpen hoog en hard. De zon klopt met voorhamers op mijn hoofd. Mijn pet ben ik al lang kwijt. Ik zoek de schaduw die er niet is. Ik zoek de koude bron, de waterval die er ook niet is. Zweet heb ik niet meer, zo lijkt het. Voorbij het hek in de verte ligt een wit hotelcomplex. Ik zie de glijbanen en het waterpaleis. Ik hoor kinderstemmen lachen en gillen. Het water van het zwembad spat hoog op. Dat zie ik terwijl het niet kan. De weg terug naar de ingang is lang en lijkt op een zwarte tunnel vol echo. Ik dwing mezelf te blijven lopen. Het roestige kraantje op de parkeerplaats is het mooiste cadeau sinds jaren. Na een minuut leef ik weer en stap geheel doorweekt in de auto.