Vrijheidswaan

De vrijheid van de mens is marginaal. In weerwil van wat de existentialist zegt en van wat de politicus je wijsmaakt.

Je leeft een beperkte tijd. Langer is niet toegestaan. Buiten de jou toebemeten jaren is er niets. Je bent niet vrij om zo lang te leven als je wil. Wel korter. Dat is dan weer een beknotting van je vrijheid.

Vrijheid om te doen wat je wil is er niet. Er zijn altijd regels en onmogelijkheden. Als je doet wat je wil kom je al gauw met de medemens in conflict. Bovendien zijn je talenten beperkt en je middelen.

Vrijheid om te zeggen wat je wil is er niet. De wet, de cultuur en de ander perken je in. Uiteindelijk kan je alleen op de WC zeggen wat je wil. Tegen jezelf.

Vrijheid om te denken wat je wil? Ja, die is er. Althans in theorie. Men kan je het vrije denken in de praktijk wel lastig maken. In de opvoeding, in het onderwijs, in de godsdienst, in de politiek. Dat lukt meestal ook nog.

De individuele vrijheid is een van de vele ficties die we nodig hebben om ons bestaan zin te geven. Ons onbegrijpelijke bestaan. Vrijheid is een waan. Geloof dus maar in de vrije gedachte. Daar doe je in ieder geval niemand kwaad mee. En je kan er alle kanten mee op.

Vrijheid is een aangevreten koekje. Met schimmel.