Ramadankanon

Het is natuurlijk niet slim om tijdens Ramadan in de oude stad van Jeruzalem te verblijven. Ebru Umar heeft onlangs gewezen op de herrie van de oproep tot gebed om vier uur ’s nachts in Turkije. Dat dat hinderlijk is. Dat je daarmee als niet-Ramadanner onnodig uit je slaap wordt gehaald op een onmogelijk tijdstip van de nacht. Dat je je kan afvragen waarom de Ramadannende medemens geen wekker heeft anno 2013. Allemaal gerechtvaardigde vragen die zij van sommigen niet mocht stellen, maar waarmee ook ik worstel.

Ik slaap, of liever: ik poog te slapen in een hostel dat nog net in de Arabische wijk ligt. Op een soort drielandenpunt met de Joodse en Armeense wijk. Vlakbij staat een moskee met een mega Soundblaster geluidsinstallatie. Overdag komt er niets uit de speakers. ’s Avonds ook niet. Het gedonder begint ’s nachts. Als ik net een paar uur slaap en in complexe dromen verwikkeld ben, schrik ik wakker door een 120 decibel sterke, klagende Arabische mannenstem. Alsof meneer met een megafoon in mijn oor staat te tetteren.

De oproep tot gebed aan het begin van de nieuwe Ramadandag wordt in de andere moskeeën in de oude stad ook gedaan. Tientallen rauwe stemmen omcirkelen elkaar en Doppleren mijn kant op. Het lijkt een half uur te duren. Ik trek in arren moede het kussen over mijn hoofd en wacht tot het voorbij is. En als ik dan weer voorzichtig in slaap dreig te sukkelen, klinkt er een enorme knal. De dreun lijkt op een bominslag vlak om de hoek. Ik voel mijn bed trillen en mijn hart overslaan. Het is het Ramadankanon.

In de oude stad wil de islamitische geestelijkheid geen enkel risico nemen als het om de Ramadanverplichtingen gaat. Iedereen zal en moet weten dat de nieuwe vastendag begonnen is. Mocht je de tot Sensation White-proporties opgevoerde Wall of Sound van de gebedsoproepen hebben gemist, dan resteert nog de inzet van het ultieme wapen. Het Ramadankanon. Waarmee iedereen, moslims, joden, christenen en seculieren tegelijk, in een straal van zeven kilometer gelijk klaarwakker is. En dat rond half vijf in de nacht.

Om het feest compleet te maken, beginnen vervolgens om zes uur de kerken in de buurt met een waanzinnige klokkenspelriedel. De vroegmis. U begrijpt dat ik mijn slaapritme inmiddels heb verschoven naar de periode 22.00 uur – 04.00 uur. Maar ik laat het er niet bij zitten. Straks ga ik op zoek naar het Ramadankanon. Niemand wil me zeggen waar het ding staat. Maar ik zal het vinden en onklaar maken.

Het Ramadankanon van Jeruzalem is geen droomverschijning. Het is echt en produceert een Ramadandreun. En ik pik het niet langer. Houdt u de komende dagen het nieuws uit Israël maar goed in de gaten.