ik leef de week zij past me net in zeven dagen zie ik het licht bouw ik mijn huis en zaai ik het zaad de week is het bed waarin ik slaap omdat vroeger en zoveel later gemaakt zijn uit dromen en bitterzoute liefdestranen ik leef de week zij past me net

het gedicht is de stille ontmoeting met mijn dochter in de gang bij de trap haar armen versierd door waterdruppels een wit badlaken om haar lichaam wazige amandelogen zweven naar me toe en ik wijk en ik zwijg want woorden verdwalen in de luttele seconde dat de zon van opzij haar wang verlicht

er zijn van die dagen dat de wereld op drijfzand rust en spelden je spieren doorboren dat niemand je lippen kust en niemand je lach kan horen er zijn van die dagen dat adem je longen verstikt je strompelt op modderpaden en je benen raken verstrikt in duizenden wirwardraden er zijn van die dagen er … Lees verder er zijn van die dagen

in elke cel in elke kern zit drie meter DNA opgerold in de knoop honderdduizend miljard minuscule haarballetjes overal in mijn lijf ze zijn wie ik ben als ik ze ooit ontwar maak ik een levenslint naar de uiteinden van het heelal en snap ik misschien wat ik hier doe