Flarden

je resideert in je state of the art seniorenstoel
met de kudde afstandsbedieningen aan je zij
op een meter vijfenzestig van het brede beeld
versmelt je met de kleuren van hoge resolutie

de wereld verschuilt zich in je diepste dromen
die in de nacht, maar ook bij daglicht toeslaan
wat je ziet is beweging en flarden van vroeger,
losse eindjes en steeds naamlozere bekenden

honger en dorst zijn verre familieleden die af
en toe op de voordeur bonzen en je vermanen
je hoort hun stem en soms luister je verbaasd

met de knop gaan je voeten omhoog en je rug
naar beneden, de knop die je zelden gebruikt
omdat je het zelf wel kan, kon en hebt gekund